Krótka historia miasta

Pierwsze ślady ludzi na tym terenie są datowane na 43 rok naszej ery. Odkryto tam bowiem pozostałości po osadzie rzymskiej pochodzące właśnie z tego okresu. Odnaleziono także pozostałości po obozie warownym datowanym na lata 70–80 n.e. na wzgórzach Cornhill i Ludgate Hill. Niemniej prawdopodobne jest, że osady miejscowej ludności istniały tu jeszcze przed przybyciem Rzymian na Wyspy Brytyjskie. Za czasów rzymskich miasto liczyło ok. 30 tysięcy mieszkańców. Stolica Anglii została przeniesiona do Londynu z Winchesteru w XII i XIII w. po zbudowaniu Pałacu Westminsterskiego i uczynieniu go siedzibą Dworu królewskiego, a tym samym polityczną stolicą całego narodu angielskiego.

Wielki Pożar Londynu w roku 1666

W roku 1666 wielki pożar strawił większą część miasta. W ciągu kilku dni spłonęło ponad 13 tys. domów i niemal 90 kościołów. Wydarzenie to pogłębiło szkody zapoczątkowane w poprzednim roku przez epidemię dżumy, w wyniku której śmierć poniosło aż 100 tys. mieszkańców. W okresie odbudowy miasta starano się kontrolować rozwój stolicy, m.in. poprzez wprowadzenie przepisów budowlanych, zaniechanie budowy drewnianej itp. Niektórym pożar przyniósł jednak korzyści, zwłaszcza sir Christopherowi Wrenowi, któremu zlecono zadanie odbudowania spalonej stolicy. Dzięki temu powstały takie arcydzieła, jak Royal Naval Hospital w Greenwich i katedra św. Pawła.

Wielki rozwój miasta od XVIII wieku

Już około 1700 roku Londyn liczył niemal 700 tys. mieszkańców. W pierwszej dekadzie wieku XIX liczba londyńczyków przekroczyła milion. W 1732 Londyn liczył sobie 5099 dużych ulic, uliczek i placów. XVIII-wieczny Londyn był miastem kontrastów, złożonym właściwie z trzech połączonych miast: Londynu właściwego na północnym wschodzie (wokół kupieckiej dzielnicy City z własnym do dziś istniejącym samorządem), Westminsteru na północnym zachodzie (z siedzibą parlamentu) i położonego na południowym brzegu Tamizy Southwark.

W 1851 Londyn gościł Wystawę Przemysłu Wszystkich Narodów, będącą de facto protoplastą dzisiejszego Expo. Kilka lat później w mieście nastąpiło otwarcie pierwszej na świecie linii kolei podziemnej, w ceremonii otwarcia uczestniczyła królowa Wiktoria. W 1908 w Londynie odbyły się Letnie Igrzyska Olimpijskie, jedne z pierwszych nowożytnych igrzysk na świecie.

Źródło: Wikipedia

Artykuł Londyn, największe miasto Wielkiej Brytanii pochodzi z serwisu My travels.

Nowy Jork centrum świata

Nowy Jork wywiera znaczący wpływ na światowy biznes, finanse, media, sztukę, modę, badania naukowe, technologię, edukację oraz rozrywkę.Będąc między innymi siedzibą Organizacji Narodów Zjednoczonych, stanowi ważne centrum spraw międzynarodowych i jest powszechnie uważany za kulturalną stolicę świata. Położony na wybrzeżu Atlantyku, w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, Nowy Jork składa się z pięciu okręgów (boroughs): Bronksu, Brooklynu, Manhattanu, Queens i Staten Island.

Times Square – wizytówka Nowego Jorku

Jest to plac w dzielnicy Midtown w okręgu Manhattan w Nowym Jorku znajdujący się na skrzyżowaniu Broadwayu i alei Siódmej, rozciągający się od ulicy 42 do ulicy 47. Jest to jedna z ikon Nowego Jorku. Słynie z wielkiej liczby reklam świetlnych. Plac ten otrzymał swoją obecną nazwę po tym, gdy The New York Times przeniósł swoją siedzibę do nowo wybudowanego New York Times Building.Powiększony obszar placu, zwany Theatre District, składa się z budynków pomiędzy alejami VI i VIII oraz ulicami 40. i 53., uzupełniając zachodnią część handlową centrum Manhattanu.

Każdego Sylwestra na Times Square jest organizowana uroczystość powitania Nowego Roku. Ceremonia z udziałem największych gwiazd muzycznych jest transmitowana dla ok. 1 mld widzów. Sylwester na Times Square jest też uznawany za największy na świecie. Co roku uczestniczy w nim ok. 1 mln nowojorczyków, turystów z innych stanów USA i z całego świata.

Broadway

Zespół kilkudziesięciu teatrów w Nowym Jorku w dzielnicy Midtown w okręgu Manhattan znajdujących się wzdłuż ulicy Broadway. Wraz z londyńskim West Endem, Broadway jest traktowany jako wiodący ośrodek sztuki teatralnej świata anglojęzycznego. Teatr broadwayowski musi mieć minimum 500 miejsc siedzących na widowni. Pierwszy teatr na Broadwayu powstał około 1750 roku, aktorzy Walter Murray i Thomas Kean stworzyli teatr na Nassau Street na 280 krzeseł, wystawiano dramaty Szekspira oraz opery balladowe jak Opera żebracza. Na początku XX wieku w repertuarze zaczęły dominować transkrypcje popularnych europejskich operetek The Fortune Teller (1898), Babes in Toyland (1903), Mlle. Modiste (1905), The Red Mill (1906) czy Naughty Marietta (1910).

Wall Street

Jedna z najbardziej znanych ulic w Nowym Jorku w południowej części Manhattanu. Rozciąga się od Broadwayu po South Street przy East River, przez centrum historycznej Dzielnicy Finansowej. Wall Street było pierwszym miejscem, w którym na stałe zadomowiła się Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych.
Ulica ta skupia główne instytucje finansowe USA, wśród nich:

• Nowojorską Giełdę Papierów Wartościowych (NYSE),
• NASDAQ – Giełda Papierów Wartościowych,
• AMEX – Amerykańską Giełdę Papierów Wartościowych,
• NYMEX – Nowojorską Handlową Giełdę Papierów Wartościowych,
• NYBOT – Nowojorską Komisję Handlu.

Wiele nowojorskich firm finansowych nie ma już swoich siedzib na Wall Street, ale na Środkowym Manhattanie, Long Island, New Jersey czy w Hrabstwie Fairfield.

Mimo, że nie chciałabym raczej mieszkać w tym mieście, ponieważ wydaje mi się, że przytłaczałoby mnie ono, to z wielką chęcią pojechałabym tam na wycieczkę, aby je pozwiedzać. Mam nadzieję, że w moim życiu nastaną kiedyś możliwości, które umożliwią mi wyjazd w to miejsce.

Źródła:

Wikipedia

Artykuł Big Apple, czyli moja (przyszła) podróż do Nowego Jorku pochodzi z serwisu My travels.

Kolejne państwo, kolejny kontynent

Państwo położone w Ameryce Północnej,które rozciąga się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy. Na południu i północnym zachodzie graniczy lądowo ze Stanami Zjednoczonymi, a ma granice morskie: na północy z Danią (Grenlandia) i na wschodzie z Francją (wyspy Saint-Pierre i Miquelon). Jest to drugie państwo świata pod względem powierzchni (po Rosji).

Obszar obecnej Kanady zamieszkiwały od tysięcy lat ludy tubylcze (plemiona Indian i Inuitów). Rozpoczęte pod koniec XV w. brytyjskie i francuskie ekspedycje zbadały całe atlantyckie wybrzeże Kanady, co spowodowało stopniowe ich zasiedlenie przez brytyjskich i francuskich obywateli. W 1867 cztery kolonie wchodzące w skład Brytyjskiej Ameryki Północnej uchwaliły Konfederację Kanady i powołały do życia nowe państwo – Kanadę. Stopniowy proces uniezależniania się od Wielkiej Brytanii osiągnął punkt kulminacyjny w 1982, gdy uchwalenie nowej Ustawy o Kanadzie (ang. Canada Act 1982, fr. Loi de 1982 sur le Canada) zerwało ostatnie więzi zależności od parlamentu brytyjskiego.

Wielka rzecz w Kanadzie – sport

Kanada i jej mieszkańcy są w większości bardzo zaangażowani w sport. Narodową dyscypliną jest z pewnością hokej na lodzie. Każdy mecz gromadzi ogromną widownię. Sport ten jest uprawiany przez około 1 650 000 obywateli. Aż siedem największych kanadyjskich miejscowości (Toronto, Montreal, Vancouver, Ottawa, Calgary, Edmonton, Winnipeg) ma swoje zespoły w NHL (National Hockey League), w której Kanadyjczycy stanowią ponad połowę wszystkich zawodników.

Po hokeju innymi popularnymi widowiskami sportowymi są curling i futbol kanadyjski, który ma profesjonalną Kanadyjską Ligę Futbolu (CFL).

Golf, baseball, narciarstwo, piłka nożna, siatkówka, koszykówka oraz coraz częściej MMA są powszechnie uprawiane przez młodzież na poziomie amatorskim, ale profesjonalne ligi i kluby nie są już tak popularne. Kanada w przeszłości była organizatorem wielu imprez sportowych, m.in.: Letnich Igrzysk Olimpijskich 1976, Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 oraz Zimowych Igrzysk olimpijskich 2010.

Do zobaczenia, Kanado!

Na świecie jest wiele przepięknych miejsc – a jednym z nich jest właśnie Kanada. Przepiękne krajobrazy, które chciałabym zobaczyć na własne oczy i znajome osoby, które chciałabym znów spotkać. A zatem: do zobaczenia, Kanado!

Artykuł Znajomi spod znaku Klonowego Liścia pochodzi z serwisu My travels.

Forum Romanum (Forum Magnum)

To najstarszy plac miejski w Rzymie, otoczony sześcioma z siedmiu wzgórz: Kapitolem, Palatynem, Celiusem, Eskwilinem, Wiminałem i Kwirynałem. Główny polityczny, religijny i towarzyski ośrodek starożytnego Rzymu, miejsce odbywania się najważniejszych uroczystości publicznych.

Fontanna di Trevi

Najbardziej znana barokowa fontanna w Rzymie.Zasila ją woda doprowadzona akweduktem zbudowanym w 19 r. p.n.e. przez Agrypę. Forma tej barokowej fontanny przypomina fasadę budynku, ma 20,0 m szerokości i 26,0 m wysokości. Centralnymi postaciami fontanny są Okeanos i dwa trytony, będące symbolami Kastora i Polluksa. Bóstwo oceanów znajduje się na rydwanie zaprzężonym w dwa hippokampy (hybrydy konia i ryby), z których jeden jest spokojny, prowadzony przez trytona z prawej strony, tryton z lewej strony natomiast stara się okiełznać niespokojnego konia. Symbolizują one dwa odmienne stany morza (cisza i sztorm). Cztery statuy umieszczone na balustradzie symbolizują cztery pory roku (są to dzieła Corsiniego, Ludovisiego, Pincellottiego i Queirolego). W sąsiednich niszach znajdują się kobiece postaci będące alegoriami Zdrowia (po prawej) i Obfitości (po lewej).

Schody Hiszpańskie

Scenograficzne schody w Rzymie, prowadzące z placu Hiszpańskiego do kościoła Trinita dei Monti.Na szczycie schodów znajduje się XVI-wieczny kościół Trinità dei Monti (kościół św. Trójcy), zbudowany według projektu Carla Maderna. Kościół i schody zostały sfinansowane przez rząd francuski, przyjęta nazwa wiąże się z lokalizacją ambasady hiszpańskiej. Schody te mają 138 stopni. To jedne z najdłuższych i najszerszych schodów w Europie.

Plac Wenecki w Rzymie

Plac w Rzymie, w rione Campitelli, znajdujący się u podnóża Kapitolu, zabudowany w XV wieku przez Leone Battisty Albertiego.Przy Placu znajdują się takie budowle jak: Bazylika św. Marka, Pałac Bonapartego, czy Ołtarz Ojczyzny.

Usta Prawdy (wł. Bocca della Verità)

Jest to okrągły, marmurowy medalion, o średnicy ok. 175 cm, przedstawiający oblicze brodatego bóstwa. Istnieje wiele teorii na temat jego pochodzenia i funkcji. Jego wiek szacowany jest na ponad 2000 lat. Uważa się, m.in. że medalion mógł być przykrywą zbiornika na wodę, częścią fontanny lub też służyć jako pokrywa wejścia do starożytnego wodociągu. Wedle średniowiecznej legendy, rzeźba pełniła funkcję wykrywacza kłamstw – podejrzany wkładał dłoń w usta, które miały zamykać się, odgryzając kończynę, gdy osoba mówiła nieprawdę.

Źródła:

Wikipedia

Informacja własna

Artykuł Rzym – Wieczne Miasto na Siedmiu Wzgórzach pochodzi z serwisu My travels.

Kolejne miejsce „na końcu świata”. W dodatku takie, w którym wszystko chce Cię zaatakować i zjeść. Dlaczego więc marzę o wycieczce do tego miejsca? Jest to państwo bardzo mi bliskie (mimo, że najbardziej odległe ).

A mogłam tam mieszkać…

Życie pisze przeróżne scenariusze dla każdego z nas. Ja urodziłam się i mieszkam w Polsce, ale jedna decyzja moich rodziców mogła to zmienić… Kiedyś otrzymali oni propozycję wyjazdu do pracy do Australii. Rozważali ją, ale ostatecznie postanowili zostać w Polsce. Gdyby nie to…moje życie zapewne wyglądałoby zupełnie inaczej, choć teraz nie jestem sobie w stanie tego wyobrazić.

Może to jest również jeden z powodów dla których tak bardzo zależy mi na odwiedzeniu tego miejsca.

Pojadę odwiedzić przyjaciół

W 2016 roku miałam okazję poznać osoby mieszkające w tamtym państwie. Wszyscy, z którymi dane było mi się zetknąć, są niesamowicie miłymi ludźmi z którymi chciałabym móc spędzić jak najwięcej czasu. Jeden z naszych przyjaciół, będąc w Polce, zaprosił mnie i moją siostrę, abyśmy przyjechały z rewizytą do niego do Melbourne. Obie więc mamy nadzieję, że w ciągu najbliższych kilku lat uda nam się tam pojechać.

Jakie miejsca zwiedzimy?

Opera w Sydney:

Jeden z symboli Australii. Sydney Opera House jest modernistycznym arcydziełem architektury. Dzięki swojemu oryginalnemu kształtowi nie sposób pomylić go z jakimkolwiek innym tworem XX wieku. Projekt budynku stworzył młody wówczas, duński architekt Jorn Uzton, który doskonale wykorzystał potencjał skrywany przez przylądek Bennelong Point. Budowa rozpoczęła się w 1957 roku, trwała ok 15 lat. Ogromna konstrukcja wykonana jest głównie ze stali, szkła i betony, a jej powierzchnia zajmuje 1,8 hektara. Dach budynku to ogromy ciężar 161 tysięcy ton, który podtrzymuje ok 350 kilometrów kabli. Oryginalny strop budynku pokryty jest ponad milionem ceramicznych płytek, efektownie odbijających światło w słoneczne dni, których w Sydney niemało. W czerwcu 2007 roku budynek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Uluru:

Jest to formacja skalna nazywana również  Ayers Rock lub The Rock. Znajduje się w centralnej części Australii, na Terytorium Północnym, w parku narodowym Uluru-Kata Tjuta, niedaleko miasteczka Yulara, 400 km na południowy zachód od Alice Springs. Liczy ponad 300 m wysokości i 8 km obwodu. Przez wiele lat Uluru było uznawane za największy monolit świata. Jest to święte miejsce dla miejscowych aborygenów, w jaskiniach u podnóża skały znajduje się wiele malowideł ściennych. Nazwa „Ayers Rock” została nadana przez europejskich osadników na cześć premiera Australii Południowej sir Henry’ego Ayersa.

Tradycyjną, aborygeńską nazwą jest „Uluru” i od lat 80. XX w. jest to oficjalna nazwa tej skały, choć wiele osób nadal nazywa ją Ayers Rock. Największą atrakcję dla turystów stanowi obserwowanie skały Uluru o zachodzie słońca lub o wschodzie słońca kiedy z minuty na minutę zmienia ona swój kolor w zależności od oświetlenia. Turyści gromadzą się na miejscach widokowych gdzie przez parę godzin piknikują.
Obiekt znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Wielka Rafa Koralowa:

Największa na świecie rafa koralowa, położona wzdłuż północno-wschodnich wybrzeży Australii, na Morzu Koralowym. Największa na Ziemi pojedyncza struktura wytworzona przez organizmy żywe, widoczna z kosmosu jako biała smuga na tle błękitnego oceanu. Przez Europejczyków została odkryta 11 czerwca 1770 roku za sprawą brytyjskiego żeglarza Jamesa Cooka. W 1975 roku utworzono park morski – Park Morski Wielkiej Rafy Koralowej. W 1981 roku Wielka Rafa Koralowa została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Artykuł Australia – moja wymarzona podróż pochodzi z serwisu My travels.

Historia miasta

Zabudowa tego okresu została założona na planie obozu wojskowego. Z tego okresu pochodzi zachowany szachownicowy układ ulic. Początkowo, w czasach Cesarstwa rzymskiego, Florencja była ośrodkiem handlu i rzemiosła. W 405 obroniła się przed najazdem Ostrogotów, w 539 uzależniona od Bizancjum, a od 541 od Gotów. W 570 została podbita przez Longobardów, którzy z kolei utracili miasto na rzecz Franków. W XI wieku odzyskała znaczenie jako ośrodek handlu, przede wszystkim z uwagi na swoje położenie – na drodze z Francji do Rzymu. W 1078 rozpoczęto budowę nowych fortyfikacji. Od 1115 miasto uzyskało status niezależnego miasta,od 1167 weszło w skład Ligi Lombardzkiej, a w 1183 Florencja ogłosiła się komuną miejską.

Oprócz handlu w XII wieku rozwinęło się sukiennictwo a później także jedwabnictwo. W XIII wieku powstały pierwsze domy bankowe. W 1252 rozpoczęto bicie złotych monet – florenów, które szybko stały się główną monetą Europy.

Miasto w 1348 roku nawiedziła zaraza – epidemia dżumy, „czarnej śmierci”. Spowodowało to dalsze ubożenie mieszczaństwa, które już wcześniej widziało różnicę pomiędzy sobą, a bogatymi kupcami i rzemieślnikami.  Konsekwencją tych wydarzeń był wybuch powstania w 1378 roku. Zmieniło ono formę sprawowania władzy w mieście. Od 1434 miastem zaczął rządzić ród Medyceuszów, który doprowadził miasto do okresu największej potęgi gospodarczej i kulturalnej. Ich rządy trwały do 1737 roku i był to okres największego rozkwitu miasta zarówno pod względem gospodarczym, jak i kulturalnym.

Rozwój kulturalny miasta

W czasach rządów rodu Medyceuszy w mieście tworzyli Leonardo da Vinci i Michał Anioł (Michelangelo). Pod koniec XVI wieku utworzyła się tu także grupa kompozytorów, poetów i teoretyków muzyki, zwana Cameratą florencką. Z jej działalnością jest też związane powstanie pierwszej w historii światowej muzyki opery – Dafne Jacopa Periego, wystawionej w mieście w pałacu Jacopa Corsiego w karnawale 1598.

Po wygaśnięciu dynastii Medyceuszy w 1737 roku Toskania wraz z Florencją została podporządkowana bocznej linii austriackich Habsburgów, a stery władzy przejęła rodzina Lorena (wł. Asburgo-Lorena). W latach 1801–1808 Florencja była stolicą Królestwa Etrurii, następnie ponownie pod panowaniem Domu Habsbursko-Lotaryńskiego. Od 1860 włączona do Królestwa Sardynii, stolica Zjednoczonych Włoch w latach 1865–1870.

Mam nadzieję, że jeszcze czeka mnie tam podróż

Tam jeszcze nie byłam… Miałam w planach odwiedzić to miasto wraz z mają rodziną, niestety jednak z powodu nieoczekiwanego rozwoju wydarzeń, nie mogliśmy ta, pojechać. Mam jednak nadzieję, że mimo to uda mi się jeszcze kiedyś odwiedzić to miasto!

Artykuł Florencja – etruskie miasto u stóp Apeninów pochodzi z serwisu My travels.

A teraz… trochę historii

Jest to miasto o ponad tysiącletniej historii, którego tożsamość na przestrzeni wieków kształtowała się pod wpływem różnych kultur. Gdańsk był ongiś również największym miastem Rzeczypospolitej Obojga Narodów, miastem królewskim i hanzeatyckim, posiadał prawo do czynnego uczestnictwa w akcie wyboru króla, w XVI w był najbogatszym w Rzeczypospolitej. Miasto było też ważnym ośrodkiem kulturalnym. Gdańsk uznawany jest za symboliczne miejsce wybuchu II wojny światowej oraz początku upadku komunizmu w Europie Środkowej. Na terenie miasta znajdują się liczne zabytki architektury, działa w nim wiele instytucji i placówek kulturalnych.

Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku

Jest trójnawową bazyliką z transeptem i wielobocznie zamkniętym prezbiterium z obejściem. Fasadę flankują dwie smukłe wieże, o wys. 46 m każda z ostro zakończonymi hełmami. Ożywia ją barokowy portal (1688), jak również trzy okna różnej wielkości i trzy kartusze. Nad przecięciem naw góruje wieża dzwonów, typowy element budownictwa cysterskiego.

Ma 107 m długości na zewnątrz (najdłuższy kościół Polski) i 97,6 m wewnątrz, 19 m szerokości, wysokość nawy głównej wynosi 17,7 m i jest najdłuższym kościołem cysterskim na świecie kryjącym dzieła sztuki sakralnej w stylu renesansowym, barokowym, rokokowym i klasycystycznym o wysokim poziomie artystycznym. Posadzka z lat 1634-1636 leży niemal metr niżej niż otaczający budowlę teren. Oprócz kaplic w świątyni znajduje się od strony północnej kruchta zbudowana w roku 1919. Nawa północna, ambit i kaplica św. Krzyża zostały oskarpowane. Przypory z łękami, widocznymi nad dachem ambitu, wspierają wschodnie naroża prezbiterium.

Ciekawostka: jest to największy ceglany kościół na świecie.

Złota Brama w Gdańsku (właściwie Brama Długouliczna lub Brama ulicy Długiej)

Została ona wzniesiona w 1612 roku i jest dziełem architekta Abrahama van den Blocke. Styl, w jakim budowla jest utrzymana, nawiązuje do manieryzmu niderlandzkiego i charakteryzuje się typowym wyrafinowaniem. Do bramy przylega od strony północnej późnogotycki Dwór Bractwa św. Jerzego. Obie fasady bramy są zwieńczone attykami, na których ustawiono osiem rzeźb alegorycznych.Figury od strony zachodniej symbolizują dążenia mieszczan: Pax („Pokój”), Libertas („Wolność”), Fortuna („Szczęście”) oraz Fama („Sława”). Od strony wschodniej (od ulicy Długiej) widać figury symbolizujące cnoty obywatelskie: Concordia („Zgoda”), Iustitia („Sprawiedliwość”)’, Pietas („Pobożność”) oraz Prudentia („Rozwaga”).

Fontanna Neptuna w Gdańsku

Fontanna Neptuna – zabytkowa fontanna w Gdańsku, która powstała z inicjatywy burmistrza Bartłomieja Schachmanna i rady miejskiej. Stoi w najbardziej reprezentacyjnej części Gdańska – na Długim Targu, przed wejściem do Dworu Artusa. Projekt figury przedstawiającej Neptuna stworzył architekt i rzeźbiarz Abraham van den Blocke. Model figury został wykonany przez Flamanda Piotra Husena, ponieważ van dem Blocke nie poradził sobie z przygotowaniem modelu do odlewu. Elementy architektoniczne fontanny nawiązują do manieryzmu flamandzkiego. Pierwotnie fontanna była kolorowa. Jej uruchomienie nastąpiło dopiero 9 października 1633.

Artykuł Gdańsk – polskie miasto z wielokulturowymi wpływami pochodzi z serwisu My travels.

Pałac Królewski w Madrycie

Został on wybudowany przez Filipa V Burbona w XVIII wieku. Zaprojektowany w stylu baroku przez włoskiego architekta Filippo Juvarę, który jednak umarł przed rozpoczęciem prac budowlanych. Wnętrza i otoczenie jest utrzymane w stylu rokoko i klasycystycznym. Jest to oficjalna rezydencja króla Hiszpanii, chociaż ani król Jan Karol I, ani jego rodzina nie mieszkał w pałacu, a w mniejszym Palacio de la Zarzuela na przedmieściach Madrytu. Pałac Królewski ma 2800 pomieszczeń, część z nich jest udostępniona dla turystów.

Coś dla kibiców: Estadio Santiago Bernabéu

Stadion w stolicy Hiszpanii, który jest „domowym” obiektem drużyny Realu Madryt. Oficjalna inauguracja obiektu odbyła się 14 grudnia 1947. W meczu otwarcia Real Madryt pokonał CF Os Belenenses 3:1. Stadion nazwę Estadio Santiago Bernabéu – nadaną na cześć prezesa Santiago Bernabéu – uzyskał 4 stycznia 1955. Pierwszy mecz reprezentacji Hiszpanii na Estadio Bernabéu odbył się w 1964 roku – jej przeciwnikiem była wówczas drużyna Związku Radzieckiego.

Jest to z pewnością jeden z najbardziej rozpoznawalnych obiektów tego typu na całym świecie. Jako ciekawostkę można podać, że stadion ma nawet swoją własną stację metra – Estación de Santiago Bernabéu – przez którą przejeżdża linia 10.

Muzeum Narodowe Prado (hiszp. Museo Nacional del Prado)

Muzeum w Madrycie, jedno z największych muzeów na świecie. Zostało utworzone w 1819 przez króla Ferdynanda VII. Przy wejściu do budynku znajdują się pomniki najwybitniejszych malarzy hiszpańskich: Diego Velazqueza i Francisco Goi. Głównym celem muzeum było ukazywanie sztuki należącej do korony królewskiej i pokazanie, że sztuka hiszpańska jest równie dobra, jak sztuka innych krajów Europy. W muzeum można oglądać wyjątkową kolekcję królewską, która zawiera między innymi takie dzieła jak: Zdjęcie z krzyża Rogiera van der Weydena, Ogród rozkoszy ziemskich Hieronima Boscha, czy Panny dworskie Diego Velázqueza.

Aktualnie w Muzeum Prado znajduje się około: 7600 obrazów, 1000 rzeźb, 4800 miedziorytów, 8200 rycin oraz niezliczona liczba rzeźb, elementów sztuki dekoracyjnej i dokumentów historycznych. Ponad 3100 rozmaitych dzieł sztuki jest wypożyczonych lub poddawanych renowacji w muzealnym konserwatorium.

Do zobaczenia Madrycie!

Mam ogromną nadzieję, że uda mi się zobaczyć kiedyś na własne oczy te wszystkie zabytki, a może nawet pójść na mecz rozgrywany na jednym z najbardziej znanych stadionów na świecie. Będę usilnie dążyć do tego, żeby była to kolejna „podróż mojego życia”!

Artykuł Madryt – tajemnicza hiszpańska stolica pochodzi z serwisu My travels.

Powód 1: La Sagrada Familia:

Oficjalna nazwa to Templo Expiatorio de la Sagrada Familia. To kościół z okresu secesji, posiadający status bazyliki mniejszej, uważany za główne osiągnięcie projektanta Antoniego Gaudíego. Budowę świątyni rozpoczęto w 1882 roku. Początkowo miała być ona wybudowana przez innego architekta, ale ostatecznie zadanie to powierzono Gaudiemu. Nadał on projektowi własny styl i przez kolejne 40 lat pracował nad jego konstrukcją, wciąż zmieniając i udoskonalając projekt. Wieże kościoła zostały ukończone w 1920 roku. Sześć lat później, w 1926 roku, Gaudi zginął pod kołami tramwaju, pozostawiając nieukończone dzieło. Do dziś świątynia nie została ukończona. W 2005 roku fasada i krypta świątyni zostały wpisane na listę Dziedzictwa UNESCO w Europie.

Powód 2: Pałac Muzyki Katalońskiej:

Nazwa w języku katalońskim brzmi Palau de la Música Catalana. Jest to jeden z najważniejszych budynków katalońskiej secesji. Dzieło Lluisa Domènecha i Montanera wzniesiono w ciągu trzech lat, między 1905 a 1908 rokiem. Sala miała być miejscem, w którym będą odbywały się koncerty muzyki orkiestrowej i instrumentalnej oraz występy chóralne i śpiewacze. Dziś spełnia wiele funkcji – prezentuje się tu zarówno muzykę poważną, jak i rozrywkową. W 1971 pałac wpisano na listę zabytków narodowych. W tym czasie przeprowadzono też restaurację budynku. W 1997 audytorium znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Powód 3: Plaça d’Espanya (Plac Hiszpański):

Jest to jeden z głównych barcelońskich placów, który znajduje się w dzielnicy Montjuïc, położony jest u zbiegu kilku ważnych szlaków komunikacyjnych Barcelony – Gran Via de les Corts Catalanes, Avinguda del Paral·lel, Carrer de la Creu Coberta i Carrer de Tarragona. Należy do największych placów na terenie miasta.

Został on wytyczony w 1715 roku na terenie dawnego miejsca straceń. W 1915 roku przeszedł on gruntowną przebudowę, w związku z ogranizowaną przez  miasto światową wystawą. Na Placu wzniesione zostały Cztery Kolumny, zaprojektowane przez Puig i Cadafalcha i symbolizujące cztery paski na fladze katalońskiej. W dziesięć lat później zostały one rozebrane na rozkaz Miguela Primo de Rivery w ramach akcji usuwania wszystkich symboli autonomii katalońskiej.

Przy Plaça d’Espanya znajdują się m.in.:

• Narodowe Muzeum Sztuki Katalońskiej (Museu Nacional d’Art de Catalunya), wzniesione według projektu Josepa Amargosa
• fontanna wzniesiona według projektu Josepa Marii Jujola, z rzeźbami Miquela Blaya, z napisem „Hiszpania poświęcona Bogu”
• Wieże Weneckie – 47-metrowe wieże na drodze prowadzącej do Museu Nacional d’Art de Catalunya
• Arenas de Barcelona – dawna arena walk byków, wzniesiona w 1900 w stylu mauretańskim, obecnie zaadaptowana na centrum handlowe.

Powód 4: Museu Nacional d’Art de Catalunya (Muzeum Narodowe Katalonii):

Muzeum jest położone na wzgórzu Montjuïc w Barcelonie, w pobliżu stadionu olimpijskiego. Począwszy od 1934 r. znajduje się ono w Palau Nacional. Muzeum gromadzi najznamienitszą na świecie kolekcję sztuki romańskiej w tym, malowidła ścienne z różnorodnych kościołów w Pirenejach w prowincji Lleida. Znajduje się tu również zbiór sztuki gotyckiej oraz wszelakie eksponaty z czasów renesansu i baroku. Wnętrze jest częściowo zaadoptowane przez włoskiego architekta Gae Aulentiego.

Powód 5: Camp Nou:

Barcelona ma jeden z najbardziej znanych na świecie klubów: FC Barcelona (głównie kojarzony z piłką nożną, ale również posiadający sekcję koszykówki). Również ich stadion piłkarski – Camp Nou – jest jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie. Równocześnie jest to największy piłkarski stadion w Europie i jeden z największych na świecie.

Stadion został otwarty 24 września 1957 roku, kiedy to również został na nim rozegrany pierwszy mecz pomiędzy FC Barceloną, a…reprezentacją Polski. Mecz zakończył się wynikiem 4:2 dla klubu z Katalonii.

Wymarzona wycieczka – Barcelona!

Myślę, że po wszystkich wymienionych przeze mnie powodach, można się zorientować, jak bardzo chciałabym pojechać do tego miasta. Barcelona jest dla mnie miejscem o wycieczce do którego myślę już od bardzo dawna. Mam nadzieję, że w końcu uda mi się ją odbyć.

Artykuł Barcelona, czyli jedno z najbardziej interesującym miast świata pochodzi z serwisu My travels.

Spadkobierca starożytnej Grecji

Tak postrzegany kraj ten jest więc miejscem, z którego wywodzi się cała cywilizacja zachodnia. Jest on także uważany za miejsce narodzin demokracji, filozofii, a także komedii, tragedii i dramatu w teatrze. Świadectwo tej spuścizny stanowi 17 obiektów Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.  Nowożytne państwo greckie zostało utworzone w efekcie zwycięskiego powstania przeciwko rządom osmańskim.

Akropol – wzgórze świątynne w Atenach

Jest to jedno z najlepiej znanych miejsc pozostałych po starożytnej Grecji. Najbardziej znana świątynia w tym miejscu to oczywiście Partenon. Powstał on w 432 roku p.n.e. jako świątynia bogini Ateny. Jest wybudowany w stylu doryckim. Jego wyjątkowymi elementami są rzeźby, które są nie tylko ozdobą, ale także przedstawiają historię miasta.

Grób Agamemnona… a czyj tak naprawdę?

Nie wiadomo… Nigdy nie udalo się odkryć, kto w nim spoczywa. Nazwa wzięła się od legendarnego władcy Myken, czyli miasta, w którym zabytek się znajduje. Powstanie tej budowli datuje się na IV wiek p.n.e. Składa się z dwóch komór – przejścia i miejsca pochowków. Wewnątrz znajduje się charakterystyczna dla tutejszych grobowców kopuła pozorna o wysokości ponad 13 metrów.

Labirynt Minotaura, czyli pałac w Knossos

Według legendy to właśnie tam miał być przetrzymywany mityczny potwór. Pałac ten jest jednym z najważniejszych zabytków kultury minojskiej. Pochodzi on sprzed około 2000 lat p. n. e. Był on zbudowany ze skały gipsowej i łupków. Nie wiemy, jak dokładnie wyglądał ten obiekt w starozytności, ale z pewnością był on budowlą imponującą – same ruiny zajmują ponad 17 tys. km2. Dolny poziom pałacu stanowiły pomieszczenia gospodarcze, których ułożenie może przypominać labirynt.

Lwia Brama w Mykenach

Jest to główna brama tamtejszej cydadeli. Swoją nazwę zawdzięcza ona płaskorzeźbie, która jest umieszczona w trójkącie. Płaskorzeźba przedstawia zwierzęta stojące po różnych stronach kolumny. Figury są pozbawione głów, co dodaje trudności w ich zidentyfikowaniu: jedni uważają, że są to lwy, a niektórzy sądzą, że zostały tam przedstawione gryfy lub sfinksy.

Wieża Wiatrów w Atenach

Jest to 12-metrowa budowla, która w przeszłości posiadała również 8-metrowy wskaźnik wiatrów. Każdej ze ścian wieży patronuje jeden z ośmiu bogów wiatru. Na wieży znajduję się także dziewięć zegarów słonecznych, a przez pewien czas była ona używana także jako dzwonnica. Jej pochodzenie jest datowane na I lub II wiek p. n. e. i uważa się ją zza jeden z najlepiej zachowanych zabytków w Atenach.

Wspaniałe miejsca, które przetrwały do dziś

Grecja jest wspaniałym miejsce, dla kogoś, kto interesuje się epoką starożytną. Ogrom zabytków jaki można tam zwiedzić jest wprost oszałamiający. Mimo mojego pobytu w tym miejscu bardzo chciałabym tam powrócić, aby móc dotrzeć do miejsc, których tym razem nie udało mi się zobaczyć. Mam nadzieję, że dane mi będzie kiedyś tam jeszcze dotrzeć.

Artykuł Grecja – kolejne ze „starożytnych” państw pochodzi z serwisu My travels.